Na Pożegnanie Waldkowych wakacji do Puszczy Kampinoskiej

Sobota, 5 sierpnia 2017 · dodano: 08.08.2017 | Komentarze 3

Po ostatnim weekendzie pełnym wrażeń, wspomnień, cudownych krajobrazów w fajnym towarzystwie przyszedł tak od razu tydzień pracy. I gdyby nie to, że na sobotni dzionek umówiliśmy się z Waldkiem na wspólną wycieczkę do naszej hihihi Puszczy Kampinoskiej, to w pracy byłoby mi tak sobie. A tak to czekałem i wyglądałem z utęsknieniem kolejnego weekendu, co spowodowało, że tydzień strzelił jak z bicza.
W sobotę już od samego rana nie mogłem usiedzieć za bardzo w domu, więc wszystkie sprawunki na sobotę i niedziele zrobione, wszystko gotowe i ruszam do Sochaczewa, z którego to dziś rozpoczniemy penetrację puszczy. Oczywiście kawałek trzeba dojechać z Sochaczewa do choćby Granicy czy Kampinosu, ale Waldek poprowadził nas takimi fajnymi bocznymi drogami, że nie wiadomo, kiedy i jak i byliśmy w Kampinosie, a po chwili już byliśmy na niebieskim szlaku w stronę „Zamczyska” i dalej hej w las…..
No właśnie w las, w puszczę……………….
Niezmierną przyjemnością bycia w puszczy w porze letniej jest podziwianie bogactwa różnorakiej ogólnie pojętej Flory. Piękne kolorowe łąki z kwiatami, nasycone zielenią liście drzew, krzewów i innych cieniolubnych roślin. Cała ta zielono – kolorowa szata, która do tego jest skąpana w promieniach słońca tańczących po drogach i ścieżkach ukrytych wśród drzew daje tyle przyjemności, że aż nie chce się wyjeżdżać na czarne zwykłe asfalty. Gra świateł między pniami drzew, lśniące gdzieniegdzie w bagiennych ostępach oczka wodne. To wszystko jest po prostu piękne.
Ale jest i ciemna strona tego piękna, choć oczywiście można powiedzieć, że to również jest element tego całego letniego teatru przyrody.
Mówię oczywiście o Faunie.
Ale nie o tej, co biega, skacze pełza tylko o tej, co fruwa (ptaki też nie liczą) i w tych małych bzykających główkach ma tylko jedno:
- Nawalić się krwią na „maksa” do bólu ile wejdzie, drugi taki dureń może tędy nie przechodzić, przejeżdżać przez bardzo długo.No po prostu wszelkiego rodzaju meszek, komarów, komarzyc, bzyków, grzdyli (nie wiem jak to się wszystko zwie) i co tam jeszcze może latać i gryźć to było. Ja bardziej zmęczony byłem na postoju oganiając się od tego robactwa niż kolaże podczas Tour de France na 19 etapie. A Waldka, gdyby nie to, że silny chłopak jest, to by go do lasu wciągnęły, kiedy to przez okoliczności przyrody musiał się zatrzymać na chwilkę poprawić łańcuch czy bidon. Już nie pamiętam, co to było, bo o życie walczyliśmy podczas takich postojów.
Tak było, tak było.
Ale co PIĘKNIE BYŁO i tyle.
To cały urok tego miejsca i oczywiście setek podobnych i pięknych miejsc w Polsce, które na nas czekają i mam nadzieję, że się doczekają.
To miejsce przyciąga mnie o każdej porze roku – rowerowej porze roku oczywiście (zimą się jeździ na sankach, albo powinno przesypiać, a czas spania doliczać do długości życia). A w Puszczy Kampinoskiej z moim, że tak powiem pierwszym nauczycielem i przewodnikiem po niej już nie pamiętam jak dawno temu byłem. I tym bardziej właśnie ta wycieczka była wyjątkowa i piękna.

Trasa: Sochaczew – Nowe Mostki – Szczytno – Zawady – Podkampinos – Kampinos – Józefów – szlakiem niebieskim i czerwonym do żółtego – żółtym do Starej Dąbrowy – niebieskim do Górek – niebieskim i czerwonym do Famułek Kólewskich – Famułki Brochowskie – Plecewice – Sochaczew.

Film autor Waldek
https://youtu.be/YmsPGTSg4ic

Foto:

Kanał Łasica na żółtym szlaku © GOZDZIK


Tak wygląda żółty szlak w pobliżu © GOZDZIK


Miejsca - Chronimy Kampinoskie Bagna © GOZDZIK


Gdzieś na szlaku w Puszczy © GOZDZIK


I kolorowo jest © GOZDZIK


Na czerwonym szlaku przy Dębie Kobendzy © GOZDZIK foto Waldek


Oto i on - Dąb Kobendzy © GOZDZIK


I taki widoczek © GOZDZIK


Goździk i Waldek - do zobaczenia za rok © GOZDZIK